It’s you vs you and nobody else. ~ Rajiv Hieralal
Deze maand heb ik deze quote vaker moeten opzeggen, bijna als een mantra. Vooral toen ik weer begon met de gym. Alles voelde onwennig; de machines, de technieken, zelfs de blikken van anderen die leken te beoordelen of ik het “goed” deed. Het voelde alsof ik er alleen voor stond in een wereld waarin iedereen zijn eigen tempo en kracht al gevonden had.
Hetzelfde gevoel had ik ook tijdens mijn eerste golf toernooi. Daar was er minder druk, omdat ik de dag ervoor nog een goede oefening had gehad. Maar op de dag zelf ging bijna alles mis. Toch heb ik het toernooi afgemaakt, omdat ik die mantra bleef herhalen: It’s you vs you.
En dan gisteren. Voor het eerst een 10K gedaan. Nou ja, bij mij leek het meer op stevig wandelen door de savanne, maar het was zwaar én ik heb het gehaald. Ook daar liep ik ver achter op de groep, maar ik hield vast aan mijn eigen ritme. Mijn eigen strijd. Mijn eigen overwinnen.
Misschien merk je een patroon. Ik spring soms graag in het relatief ondiepe. Niet uit roekeloosheid, maar omdat ik weet dat ik daar het meeste leer. En ja, soms gaat het mis. Maar zelfs in die momenten zit waarde. Want achteraf houd ik er geen spijt aan over; alleen mooie herinneringen.
Juni werd zo de maand van nieuwe ervaringen. Juli wordt voor mij een maand van reflectie en verfijning. Tijd om mijn technieken aan te scherpen. Om niet steeds opnieuw in het diepe te springen, maar om te leren zwemmen met meer souplesse en zelfkennis.
🌱 Heb een #KoniKrakti week waarin jij je eigen tempo mag respecteren. Onthoud: de enige echte competitie is die met jezelf.
[English version]
This month, I’ve found myself repeating this quote like a personal mantra—especially when I got back into the gym. Everything felt awkward again: the machines, the movements, even the looks from others that seemed to judge whether I was doing it “right.”
It felt like I was alone in a world where everyone else had already found their rhythm and strength.
I had the same feeling during my first golf tournament. There was less pressure, since I had a good practice round the day before. But on the day itself, almost everything went wrong. Still, I finished the tournament because I kept repeating that same line: It’s you vs you.
And then yesterday—I did my first 10K. Well, in my case it looked more like power walking through the savannah, but it was tough. And I finished. Way behind the group, yes—but I stuck to my own pace. My own struggle. My own win.
Maybe you’re seeing a pattern. I sometimes jump into the shallow end of something new—not out of recklessness, but because I know that’s where the most learning happens.
And yes, things go wrong sometimes. But even in those moments, there’s value. Looking back, I never regret those experiences—only the meaningful memories they leave behind.
So June became the month of new experiences. July is becoming a month of reflection and refinement. Time to sharpen my techniques. Not to keep jumping into the deep, but to learn how to swim with more grace and self-awareness.
🌱 Wishing you a #KoniKrakti week—one where you honor your own pace. And remember: The only real competition is with yourself.